ทราบว่า ท่านพระตีณิกณิการปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย เอกปัตตทายกเถราปทานที่ 2 (502)ว่าด้วยผลแห่งการถวายบาตร[92] ข้าพระองค์เป็นช่างหม้ออยู่ใน พระนครหังสวดี ได้เห็นพระพุทธเจ้าผู้ปราศจาก กิเลสธุลี มีโอฆะอันข้ามได้แล้ว ไม่มีอาสวะ ข้าพระองค์ได้ถวายบาตรดินที่ทำดีแล้ว แด่พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด ครั้นถวายบาตร แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ตรงผู้คงที่แล้ว เมื่อข้าพระองค์เกิดในภพ ย่อมได้ภาชนะ ทองและจานที่ทำด้วยเงิน ทำด้วยทอง และทำ ด้วยแก้วมณี ข้าพระองค์บริโภคในถาด นี้เป็นผลแห่ง บุญกรรม ข้าพระองค์เป็นผู้เลิศกว่าชนทั้งหลาย โดยยศ พืชแม้ถึงน้อย แต่หว่านลงในนาดี เมื่อฝน ยังท่อธารให้ตกลงทั่วโดยชอบ ผลย่อมยังชาวนา ให้ยินดีได้ ฉันใด |